دانشمندان علم ژنتیک در جدیدترین تحقیقات خود به نتایج مهمی در خصوص امکان افزایش طول عمر انسان دست یافتند؛ یکی از این نتایج محدودیت های بنیادینی است که توانایی های فیزیکی انسان را به چالش می کشاند.
محققان پی برده اند که برای طول عمر انسان و توانایی های فیزیکی او محدودیت های اساسی وجود دارد. از طرفی، همه نشانه ها از محدودیت هایی مشخص برای قد، وزن، توانایی های فیزیکی و طول عمر انسان حکایت دارد.
یک تحقیق شامل اطلاعات با ارزش تاریخی 120 سال گذشته به تازگی در ژورنال Frontires of Physiology منتشر شد و نشان داد اکثر انسان ها شاید بتوانند به بالاترین امید به زندگی برسند، اما هرگز نمی توانند از محدودیت های آن عبور کنند. آقای Jean-Francoise و Adrien Mark دو محقق برجسته به Futurism که وابسته به دانشگاه Paris Descartes است، گفتند:
تکامل انسان های مدرن، مانند مغز بزرگتر، قد بلندتر، طول عمر و توانایی های فیزیکی بهتر، به پارامترهای تکاملیِ طولانی مدت وابسته است.
زمانی که موارد ذکر شده با فاکتورهای آنتروپوژنیک (تاثیر ما روی محیط زیست) ترکیب می شود، کماکان شرایط در جهت کاهش طول عمر انسان حاکم می شود. Adrien و Francoise اضافه کردند:
تمامی شاخص های تاثیرگذار بر طول عمر انسان ازجمله فیلتراسیون کلیه، نرخ تنفس، طول عمر و غیره، وابسته به دو عامل اصلی پذیرا شدگی ژنتیکی و پارامترهای محیطی هستند. قاعده کلی را می توان اینگونه عنوان کرد که یک محیط مثبت به بهبود کیفیت عملکردی کمک می کند، در حالی که افزایش فشارها، آن را محدود می سازد.
علم زیست شناسی چه توضیحی برای محدودیت های طول عمر انسان دارد؟
مطالعات اخیر به شدت بر محدود بودن بشریت در اکثر زمینه ها تاکید دارند و معتقدند به حد نهاییِ خود رسیده است؛ مخصوصا در زمینه طول عمر. Arien و Francoise به Futurism گفتند:
به هرحال اگر در آینده ای نزدیک، ما جامعه ای را در نظر بگیریم که ایده طولانی شدن طول عمر در آن ها صدق می کند و مردم آن 200-500 سال عمر کنند، خیلی ساده می توان نشان داد که انسان های این اجتماع می توانند پیش بینی های ریاضی را بدون اعمال شرایط محیطی و زیستی انجام دهند. همچنین آن ها از روش های کاهنده ای استفاده می کنند که نه پیچیدگیِ تعامل بین افراد و محیطشان را در نظر می گیرد و نه تعامل های چند مرحله ای.
راه حل های ژنتیکی برای مسائل پیچیده
برخلاف مشکلات نامبرده، تحقیقات پیرامون افزایش طول عمر انسان نتایج نسبتا مطلوبی داشته است. مسلما تعداد زیادی از این نتایج در مراحل اولیه خود باقی مانده اند. به هرحال نظریه دیگری که ارزش تحقیق را دارد، ایده استفاده از ابزار اصلاح ژن برای حذف فاکتورهایی است که باعث افزایش سن می شود، مانند جهش های ژنتیکی خاص.
Adrien و Francoise در این باره گفتند:
افراد زیادی رویای اصلاح ژنتیک توسط تکنیک هایی مانند CRISPR/Cas9 را در سر می پرورانند، اما این روش سوالات زیستی و اخلاقی زیادی را به وجود می آورد. آیا واقعا می توان این تکنولوژی را برای جلوگیری از تاثیرات جنبی بهبود بخشید و سیستم زیستی انسان را به صورت ایمن اصلاح کرد؟ حتی اگر به صورت ایمن در اصلاح ژنتیک پیشرفت کنیم باز هم استفاده از روش CRISPR/Cas9 بدون موارد کوتاه مدت و تاثیرات راه دور مرتبط با این جنبه، بسیار سخت است. تاثیرات طولانی مدت را نیز فقط بعد از گذشت زمان طولانی می توان تشخیص داد.
آنان همچنین اضافه کردند:
برخلاف تمام پیشرفت های تکنولوژی، معضلات تکنیک اصلاح ژن همچنان به عنوان قوانین زندگی لاینحل باقی می ماند. ارگانیسم های جدید یگ گونه جدید (Homo sapines) به عنوان محدودیت هایی در زمینه قد، طول عمر یا عملکرد فیزیکی باقی می ماند (شاید در سطحی پیشرفته تر از محدودیت)، اما بدون تردید بالاتر خواهند رفت، همانطور که درختان هرگز به آسمان نمی رسند.
با مشکلات و معضلات موجود برسر راه پروسه افزایش طول عمر انسان، شاید فکر داشتن زندگی جاودانه برای بشریت دور از ذهن و ناممکن باشد، اما با این وجود، فکر کردن به داشتن زندگی ابدی، آرامبخش انسان خواهد بود.
در همین راستا، از آنجا که فاکتورهای محیطی در ایجاد محدودیت های بشریت سهیم هستند، این عوامل نیز می توانند این محدودیت ها را تشدید کنند. Adrien و Francoise به Futurism گفتند:
آیا ما قادر خواهیم بود که این پروسه را انجام دهیم؟ چگونه باید این کار را انجام دهیم؟ مسلما اگر بخواهیم به تحقیقاتی که از قبل انجام شده اند نگاهی بیندازیم، متوجه می شویم بازگرداندن پروسه پیر شدن به عقب کار ساده ای نیست (پیر شدن سلول و ژن). مثلا اگر ما مقیاس های زمانی را فقط برای گاز CO2 در نظر بگیریم، متوجه می شویم که تغییرات ناشی از CO2 روی گرمای زمین و سطح آب دریاها تا هزاران سال باقی می ماند.
منبع:کلیک
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر